Sightseeing en tennis in Beijing

Beste familie en vrienden,

Annemie heeft het verslag geschreven, maar ik heb het ingetypt daar ik vandaag ben thuisgebleven met een zware verkoudheid van de airco en de tocht in de metro (en ook de vermoeiheid wellicht). Annemie en de kinderen zijn naar gynmnastiek en baseball gaan kijken. Vannamiddag regende het erg en de temperatuur is gezakt tot zo'n 22 graden. Het verslag van gisteren en vandaag volgt later. Hierna het verslag van maandag en dinsdag.

Vele groetjes,

Mike.


Maandag 11 augustus

Vandaag is het een vrije dag voor ons, d.w.z. geen kaarten om naar een sport te gaan zien. We zouden om 9u30 onze gids ontmoeten in het centrum om aan onze sightseeing te beginnen.

De ganse reis was qua organisatie goed verlopen tot precies vandaag. Van onze gids was er geen spoor te bekennen, alhoewel we de dag voordien nog even opgebeld hadden. Na 25 minuten wachten belden we hem op. Oh, hij was nog eventjes iets anders aan het doen. Maar binnen de 20 minuten zou hij er zijn. Na 20 minuten nog niemand te zien, we belden terug. Onduidelijkheid over de plaats van afspraak. Uiteindelijk konden we even na 10u15 aan onze toer beginnen.

Tony was een jonge man met een zeer hoge stem. Toen hij zijn uitleg begon over het Tien’an Men plein begreep niemand iets van zijn Engels. We verloren tijd door hem alles opnieuw te laten uitleggen en dan was het soms nog raden naar de betekenis van zijn woorden. Ten einde raad en na veel geduld belden we de reisorganisatie op. We vertelden aan Luna, onze vroegere nationale gids, dat haar collega niet te begrijpen was. Ze ging het bureau in Beijing verwittigen en er voor zorgen dat we een gids kregen die goed Engels sprak.

Het Tien’an Men plein had veel bezoekers, maar zag er minder indrukwekkend uit dan verwacht. Het grootste plein ter wereld (500 x 780 meter) leek ons toch wat kleiner door het mausoleum van Mao dat er gebouwd is en enkele constructies voor de Olympische Spelen. We dachten terug aan de studentenopstand van 1989. Wel erg wat er toen gebeurd is, ook Kjell stond er eventjes bij stil.

We staken dan terug via de ondergrondse passage de 2 x 9 rijvakken brede Chang’an avenue over om naar de « Verboden Stad » te gaan. De Chang’an avenue doorkruist Beijing van oost naar west en is 50 km lang. Op zijn breedst is hij 120 meter breed.

Een grote zwerm toeristen (meer dan 90% Chinezen) stroomde reeds toe om de keizerlijke paleizen te bezoeken. Gedurende 500 jaar, nl. van 1420 tot 1911, woonden hier 24 keizers.

De hemel was bewolkt, zodat het voor ons aangenamer was om de vele trappen van de keizerlijke poorten en zalen te bestijgen. De temperatuur was door de hevige regens van de voorbije dag en nacht heel wat gedaald. Het was nog warm, zo’n 26 graden, maar niet zwetend heet.

De meeste poorten waren gerestaureerd, zodat de kleuren en de gouden draken alles wat vrolijker maakten. Er zit een heel boeiende geschiedenis achter deze prachtige paleizen, maar toch was het een verademing om in de « Keizerlijke Bloementuin » te belanden. De rotstuinen, de oeroude bomen en de groene planten brachten terug wat leven na het bewandelen van de grote, grauwe pleinen die de paleizen met elkaar verbonden.

Toen we het paleis langs achter uitwandelden, stond een auto ons op te wachten om ons naar het restaurant te brengen. Tot onze grote verwondering was er ook reeds een tweede gids die wel zeer goed en duidelijk engels sprak !!

We gingen lunchen in een hotel waarvan de eigenaar fysisch zo goed op Deng Xiaopeng leek, dat hij hem mocht acteren in verschillende biografische films. Het hotel en het restaurant hing dan ook vol met grote geschilderde portretten en foto’s van deze leider.

Na de middag gingen we het zomerpaleis bezoeken. Dit paleis is een 15 km ten noordwesten van het centrum van Beijing gelegen en het was er heel wat koeler dan in de Verboden Stad wegens zijn ligging aan een groot meer.

Keizer Qiaolong (18e eeuw) maakte een aantal reizen naar de streek van Suzhou (zie begin van onze reis) en liet zich daar inspireren voor zijn tuin van het zomerpaleis. Suzhou heeft twee van de vier mooiste tuinen van China. Het zomerpaleis zou op de vierde plaats staan.

Toen we het paleis binnenwandelden, werd onze aandacht getrokken door het grote meer. Zijkanaaltjes stroomden door tot in de tuin, waar de prachtige roze lotusbloemen groeiden. In tegenstelling tot de tuinen van Suzhou, stonden de lotusbloemen hier in volle bloei. Prachtig. Er zaten door het warme weer veel mensen te dobberen in bootjes op het meer, zodat het rustiger wandelen was onder de schaduwrijke bomen. Het paleis heeft een overdekte wandelgang van 728 meter met meer dan 14.000 pittoreske schilderijen die elk een verhaal hadden. Gelukkig selecteerde de zeer verbale vervangsgids er slechts enkele uit.

Dit was de geliefde verblijfplaats van keizerin Cixi, die als regent optrad voor de laatste keizer Pu Yi. We hadden nog langer willen blijven, maar de tijd drong. Wellicht dat we hier één van de volgende dagen zullen terugkeren om de 4 km lange wandeling rond het meer te maken.

We reden nog even langs de Xinhua-universiteit omdat twee medestudenten van Inge hier in september komen studeren. Het busje van het reisagentschap zette ons af aan de metro, na één uur te rijden in de file op ring 3. Tijdens de Olympische Spelen wordt het verkeer, om chaos te vermijden, als volgt geregeld. Op even dagen rijden enkel wagens waarvan de nummerplaat eindigt op een even cijfer en op oneven dagen eindigt op een oneven cijfer. En ondanks dit, toch een enorme drukte !

Na duidelijk een afspraakplaats gemaakt te hebben met de gids, zodat we elkaar morgen niet meer zouden missen, keerden we met de metro terug naar Longwangzhuang, ons appartement.


Dinsdag 12 augustus

Om 9u00 waren we aan de Starbuck’s en daar stonden onze gidsen. Gelukkig was Vincent, die begrijpbaar engels spreekt, er ook bij. Het was bewolkt weer zodat het niet zweterig werd en nu en dan kwam er ook blauwe lucht door. Dus ideaal om naar de « Temple of Heaven » te gaan of het « Tian Tan – tempelcomplex ». Dit was de plaats waar de keizer offers bracht opdat de oogst zou lukken. Als zoon van de hemel, trad de keizer op als bemiddelaar tussen het volk en de goden. Er was één dag waar de keizer bad na het ritueel van de offering en dan moest de ganse omgeving zeer rustig zijn. In de tijd van de laatste Qing-keizers werd zelfs de spoorlijn stilgelegd tussen Beijing en Tianjin omdat er stilte moest zijn.

Deze tempels liggen in een mooi aangelegd park en je zag er overal mensen tai chi beoefenen of een voetspel spelen. Mensen stonden met een achttal in een cirkel en gooiden om beurt met hun voeten een pluimpje naar elkaar. Het lijkt een beetje op het badmintonspel maar dan zonder raket en met de voeten. Andere mensen waren zelfs aan het dansen met reële of imaginaire partner. Wel eigenaardig zicht, het was alsof bepaalde mannen met onzichtbare vrouwen dansten. Maar ze deden het
goed.

De tempels hadden blauwe daken omdat ze dichter bij de hemel staan dan andere tempels (de tempels in de Verboden Stad hebben gele daken wat duidt op keizerlijkheid). Ze waren onlangs gerestaureerd zodat de goudkleurige geschilderde draakjes terug fraai uitkwamen op de blauwe, groene en rode kleuren van het houtwerk.

Door de keizerlijke poorten en over de rodetrapbrug gingen we dan naar het keizerlijk hemelgewelf met de echomuur en vervolgens naar het grote ronde altaar waar de keizer offers bracht. Het ronde altaar, een marmeren platform van 90 meter doorsnede en 6 meter hoog, bestaat uit concentrisch cirkels van rechthoekige stenen in veelvouden van negen, het gunstigste der getallen.

We wandelden dan nog door dit 278 hectaren grote park. Onderweg kwamen we een blauwe streep op de weg tegen, een teken dat de olympische marathon hier zal passeren op 24 augustus. We zagen ook de aanduiding 5 km. De marathon vertrekt aan het Tien’an Men plein, loopt door dit prachtige park, dan terug naar het Tein’an Men plein om vervolgens naar het noorden, naar de aankomst in het vogelnest te gaan.

Na de lunch bezochten we een Hutong. Dit is zogezegd een achterbuurt van Beijing, maar degene die we bezochten was behoorlijk gerestaureerd en bestemd voor de toeristen. We deden een riksja-tocht en wandeling door de hutong en brachten een bezoek aan een typsich huis met binnenplaats waar vroeger een volledig familie (van 20 personen) uit de bovenklasse woonde. Nu zijn alle hutongs eigendom van de staat. Er zouden nog 3 à 4 miljoen mensen in dergelijk hutongs in Beijing leven.

Na nog even verpozen aan het Hou Hai Lake, reden we naar het Olympic Green om naar tennis te gaan kijken. Na even aanschuiven voor de security-check konden we binnen in de weeral Disney lijkende omgeving, netjes en met veel groen.

Je kon je vrij bewegen over de 12 tenniscourts, enkel in centre court waren gereserveerde plaatsen. We hadden geluk, want deze avond stonden er enkele interessante wedstrijden op het programma. Spijtiggenoeg geen Belgen, Rochus had eerder op de dag gewonnen. Op centre court was er eerst de vrouwenwedstrijd Bodarenko-Jankovic (1ste op ATP-lijst). Dan volgde Leyton Hewitt – Rafael Nadal (2de ATP) en tot slot nog Federer (1ste ATP) tegen een (voor ons) onbekende Salvadoriaan (Avarelo). Tussendoor konden we centre court verlaten om naar de vrouwen dubbel van de zussen Williams tegen twee Tjechische meisjes te gaan kijken. Omdat dit op een nevencourt was, konden we op de eerste rij plaatsnemen en zaten we kort tegen de atleten. Prettig toch. De laatste wedstrijd op centre court hebben we niet meer bijgewoond, want het was al 23 uur en we hadden nog 2 uur naar het appartement voor de boeg.