Laatste dagen in Beijing

Betse familie en vrienden,

eerst en vooral een dikke proficiat aan Charlotte voor haar uistekende resultaten. De diskussies over de gaswetten waren dus nuttig. Ook voor ons is er nu bijna een einde gekomen aan de 6 weken in China. We zullen de warmte en de Chinezen missen. Hierbij nog het verslag van de voorbije vier dagen.

Nog vele groetjes en tot ...

Mike,Annemie,Sven,Inge,Kari en Kjell


Zondag 17 augustus

Afspraak met het reisagentschap aan het metrostation om naar de « Great Wall » af te reizen. We hadden de suggestie van onze vrienden opgevolgd en geopteerd voor een langere wandeling op de muur bij Mutianyu in plaats van het overbekende en zeer drukke Badaling te bezoeken. De Ming graven die verder uit de richting liggen, hebben we dan moeten opgeven. Maar misschien vinden we nog ergens een halve dag om erheen te gaan.

Mutianyu ligt 90 km ten NO van Beijing, zodat het veel minder toeristisch is. Na 75 minuten rijden vanuit het centrum van de stad, waren we reeds ter plaatse. Mutianyu ligt in een natuurgebied. De gids gaf direct de opmerking dat het hier gezond leven is. We namen de kabellift tot de muur, zodat we 2 uur de tijd hadden om in westelijke en oostelijke richting de muur af te lopen. Er was weinig toerisme, zodat je op eigen tempo je impressies kon opdoen ,zoals Zhang Yimao het zo mooi kan zeggen, over de fascinerende muur met het steile berglandschap.

De lucht was bewolkt, zonnig en mistig tegelijkertijd. Hierdoor creëerde de natuur een mysterieus berglandschap.Aan de ene zijde had je woeste schaarsbegroeide rotsen en aan de andere kant van de muur zag je drie achter elkaar liggende groene heuvelruggen in een mistige sluier. Mooi ! De oostzijde van de muur was zwaar op en neer klimmen. Op een bepaald moment kon je niet meer verder daar de muur begroeid was met woekerende planten en struiken. Maar het was zeer indrukwekkend om deze verdedigingsmuur die reeds vorm kreeg in de 3e eeuw voor Christus, als een reuzendraak te zien slingeren over de toppen en kammen van deze heuvels.

Na de middag aten we in een restaurant in Beijing, daar de gids vond dat het eten minder kwaliteitsvol was aan de muur. Na nog wat rondlopen in de Oriental Plaza konden we eens op een redelijk uur thuiskomen .

Maandag 18 augustus

Vandaag vertrokken we vroeg (8 u) naar de lokatie van de triatlon , zo’n 50 km ten N van Beijing op de weg naar de Chinese muur in Badaling. De lokatie ligt juist aan de Ming graven. De man van Amélie (mijn kollega) had voorgesteld om ons te voeren, wat we in dank aanvaardden. Annemie en Kari bleven vanmorgen thuis omdat het de traitlon voor de vrouwen was zonder Belgen. Morgen was het aan de mannen, met 2 Belgen. De lokatie van de triatlon is « as close to nature as it can get », zoals de brochure vermeld en dit is inderdaad de waarheid. Het zwemmen (1500 m) gebeurde in een waterreservoir (Ming reservoir) en de tribunes waren opgebouwd op de dam die het reservoir afsluit. Van hieruit kon je alles goed volgen. In het water is er een eiland met een prachtige tempel erop, zeer idyllisch. Het doet een beetje denken aan Bled in Slovenië. Het fietsen (40 km) was verspreid over 7 ronden en het lopen (10 km) over 4 ronden. Telkens passeerden de atleten voor de tribune. Zeer goed te volgen dus. Uiteindelijk, na een kleine 2 uur, kwam de eerste atlete (een Australische) aan met een goede voorsprong. Tweede werd een Portugese en derde weer een Australische. Dit waren wel geweldige prestaties in de blakende zon en hoge temperatuur.

In de latere namiddag zijn we naar het baanwielrennen in de Laoshan velodroom geweest. Avondmaal (pizza en Belgisch bier) in een Vlaams restaurant « The Tree » in Sanlitun. Daar ontmoetten we nog enkele technici van de VRT. De VRT is hier voor de Chinese overheid met 56 personen om de verslaggeving te brengen van wielrennen, snelwandelen, marathon en triatlon. Ze doen hier een hoogstaande kwalitatieve job. Ze waren verbaasd dat wij hier waren om te supporteren. Ze hadden nog geen Belgische supporters ontmoet. We spraken af dat ze ons ‘s anderendaags, bij de triatlon voor mannen, af en toe in beeld zouden brengen met onze vlag. Per 10 sekonden kregen ze een Leffe. Uiteindelijk hebben ze 5 Leffes verdiend.

Dinsdag 19 augustus

Vandaag was het de triatlon voor mannen. De man van Amélie kon ons spijtiggenoeg niet voeren wegens de even-oneven nummerplaat politiek. We hadden een busje (met chauffeur) gehuurd voor de volledige dag. Door de files op de derde ring en de expressweg naar Badaling waren we slechts 5 minuten vóór de start op onze plaatsen. Er deden 2 Belgen mee : Peter Croes en Axel Zeebroek. Deze korte triatlon is feitelijk één lange spurt. Wisselen neemt minder dan 30 sekonden. De 56 atleten kwamen in groep uit het water en reden bijna allemaal in peloton de fietsproef. Tijdens het fietsen moest er elke ronde 2 steile hellingen genomen worden. De Belgen animeerden het fietsen. Peter Croes nam op een bepaald ogenblik 20 sekonden voorsprong maar werd weer ingehaald. Dan namen Axel Zeebroek en een Luxemburger 1minuut voorsprong, maar na 4 km lopen werden ze terug gegrepen. Uiteindelijk won een Duitser, vóór Canada en Nieuw-Zeeland. Axel Zeebroek was 13e, Peter Croes 26e. Vooral Peter Croes was zeer ontgoocheld. Hij werd lang geïnterviewd door Stef Wijnants. Daarna kwamen de twee onze vlag handtekenen. Ze bedankten ons voor het supporteren. Tijdens de wedstrijd hadden we ook Bert Anciaux zien passeren, op weg naar de HDP (Highly Distinguished People) tribune. Hij zwaaide even toen we met onze vlag waaiden en Kari riep : ‘Ha den Anciaux’. ( Het was uit haar mond zonder dat ze het besefte.)

Na de medailleceremonie wandelden we terug naar ons busje en reden naar een Chinees restaurant. Na bijna 6 weken China, waren we nu voldoende onderlegd om de goede schotels te bestellen, een groot verschil met onze eerste avond in Shanghai toen we dachten dat hotpot soep was. De volledige maaltijd voor zes met een tiental schotels kostte uiteindelijk 200 RMB (€ 20). Het eten is hier echt goedkoop.

Na de lunch reden we dan naar het graf van Ming keizer Ding Ling. In de vallei hier liggen 13 van de 16 Ming keizers begraven. Ze hebben elk hun graftombe. Een beetje te vergelijken met de vallei van de koningen in Luxor. Ze hadden deze plaats gekozen voor de goede feng shui (harmonie van plaats met hemel en natuur). De graven dateren van de 14e tot de 17e eeuw tijdens de Ming dynastie. Enkele zijn goed gerestaureerd en te bezichtigen. Wij bezochten dus enkel het graf van keizer Ding Ling, die samen met 2 konkubines begraven is in een diep onder de grond gelegen grafkamer. Daarnaast bezochten we het museum met de artefacts die uit het graf zijn opgegraven. Wel mooi, maar na 4 weken tempels en musea te hebben gezien, was dit niet uitzonderlijk.

Het busje reed dan terug naar Beijing en deponeerde ons aan de Olympic Green. Vanavond hadden we voor de atletiek kaarten aan de piste. Wel zeer indrukwekkend zo dicht bij de atleten, maar je had natuurlijk geen goed overzicht over het volledig terrein. Daarvoor moesten we naar de schermen kijken. We zagen enkele goede wedstrijden en ook een vijftal finales. In de reeksen van de 400 m zagen we drie Belgen. Kevin Borlee brak het Belgisch rekord op de 400 m, maar kon zich spijtiggenoeg niet plaatsen voor de halve finale. We zagen ook de finales van hoogspringen (M), diskuswerpen (M), 100 m horden (V), 400 m horden (M), 1500 m (M) en nog vele andere reeksen en halve finales. Het was 1 uur vóór we terug op het appartement waren.

Woensdag 20 augustus

Voor vanmorgen hadden we kaarten voor BMX, maar gezien het late uur van slapen en de verre verplaatsing om in het stadion te geraken, 2 uur metro, waren er maar enkele dapperen die om 8u30 vertrokken : Inge, Kari en Kjell. De anderen sliepen uit. Kjell heeft onze 3 kaarten kunnen verkopen voor bijna 5 maal de prijs.

De (zwart)verkoop van tikketten is een hele business hier maar daar kan ik niet veel over uitwijden hier. Je kan tikketten voor om het even welke kompetitie krijgen, maar de vraag is aan welke prijs. Onderhandelen is de kunst. Als China of de Verenigde Staten optreden kunnen de prijzen zeer hoog rijzen. De prijzen gaan omhoog naar de start toe van de kompetitie om dan langzaam aan terug te zakken naarmate de wedstrijd bezig is. Je wordt spontaan buiten de stadia aangeklampt met de vraag of je geen tikketten beschikbaar hebt om te verkopen.

In de namiddag zijn Annemie en ik een toertje gaan fietsen door de parken hier in de buurt. Zeer prettig om hier als enige westerling rond te rijden tussen al die Chinezen. Hier zijn namelijk helemaal geen toeristen. We reden over een aantal aardewegen en kwamen een geitenhoeder tegen met een honderdtal geiten. De weg verderop lag dan ook bezaaid met geitenpoep. Dit is de andere zijde van de bucolische medaille. We kwamen dan, nog steeds rijdend over onverharde weg, aan een bouwterrein waar men een mooie stenen brug in klassieke stijl had gebouwd en een tempel. De brug had metalen schotten om het water tegen te houden en er was ook een sluis gebouwd voor kleine pleziervaartuigen. Er was ook nog een hotel in aanbouw en een restaurant op een boot. Dit moet geld gekost hebben. Maar hier in China wordt geld noch moeite gespaard voor dergelijke projekten. Alles werd bewaakt door wachters maar we konden toch overal door. Op een bepaald moment moesten we op een muur klimmen en onze fietsen over een 2 meter hoge afspanning heffen. We zijn er zonder kleerscheuren overgeraakt. De wachters zullen verbaasd geweest zijn want ze hadden gezegd (teken gedaan) dat we daar niet door konden. We kwamen dan in een groot aangelegd sportpark met marina, ook nog volledig nieuw en beperkt toegankelijk. Alles stond hier in het teken van de Olympische Spelen. Misschien was dit één van de lokaties die voor één of andere discipline in aanmerking kwam, maar uiteindelijk toch niet weerhouden werd. Er was ook een enorm groot LED scherm (10 x 15 m), maar enkel een paar wachters waren naar een uitzending van de spelen aan het kijken. In het park was er zelfs een information booth van de spelen met 6 vrijwilligers, die verbaasd keken toen we vragen gingen stellen. Ze konden nauwelijks Engels en brachten ons niet veel bij. Ze vroegen om samen met ons op de foto te mogen. Dan konden ze wellicht bewijzen dat ze toch informatie aan toeristen verstrekt hadden die dag. Blijkbaar ging het hier om een groot stedelijk projekt met veel hoogbouw in de toekomst. Dit ging het sportpark met marina ervan worden. Ongelooflijk. Over enkele jaren zal deze plaats niet meer te herkennen zijn.

We vertrokken dan om 16u00 voor onze laatste atletiek kompetitie in het Nationale Stadium (Vogelnest). We wandelden door de Olympic Green, over de centrale as en langs de waterpartijen. Hier staan ook vele kunstwerken uit verschillende landen, maar de buizenkonstruktie van een Belgische kunstenaar, waarvoor de Belgische belastingsbetaler € 7.000.000 heeft betaald, heb ik hier nog niet gevonden. We aten nog gauw in wellicht de grootste Mc Donalds ter wereld (30 kassa’s). Mc Donalds is één van de grote sponsors van de spelen en heeft hier 3 restaurants op de Green. Toch stonden we nog 20 minuten aan te schuiven, je kan je indenken hoeveel volk hier is. De tijd verstreek vlug want we stonden in de rij samen met de broer en vriend van Kim Gevaert en hadden genoeg te vertellen.

In de kompetitie zagen we de finales van hamerslingeren (V), 200 m (M) met een nieuw wereldrekord voor de Jamaïcaan Bolt (19’’30) en 400 m horden (V) gewonnen door weer een Jamaïcaanse in een nieuw olympisch rekord. Wat eten ze toch in Jamaïca ? Daarnaast nog de halve finales van 110 m horden (M) en 200 m (V) en dan nog reeksen van 800 m (M), 5000 m (M) met de Belg Rizki Monder (gaat niet door) en polstokspringen (M) met de Belg Kevin Rans (gestrand op 5m45).