Chengdu

Beste familie en vrienden,
ziehier het vervolg van ons verblijf in Chengdu.
Vele groetjes, Annemie, Mike, Sven, Inge, Kari en Kjell

Maandag 4 augustus

Vandaag moesten we vroeg (4u30) opstaan voor onze vlucht van Xi’an naar Chengdu. Na weer strenge kontroles op de luchthaven en een korte (1u15), probleemloze vlucht kwamen we aan in Chengdu. Hier stond ons een bekende op te wachten, namelijk Luna, onze nationale gids van de voorbije 3 weken. Luna had ons in Lhasa verlaten en was met de trein als sightseeing naar haar thuisbasis in Chengdu teruggekeerd. De rit, o.a. over de 5300 meter hoge Tangula pas, duurde 44 uur.

We hadden nu een klein busje voor 10 personen. We reden eerst naar het Panda Breeding Research Centre in Chengdu. Het Wolong reservaat, een eindje buiten Chengdu, is gesloten wegens de aardbeving. In het research centre zijn er 62 reuzenpanda’s. Het totale aantal panda’s in de wereld schat men nu op 1600 plus 200 in gevangenschap. We passeerden eerst langs de kraamkliniek, want verleden week zijn er twee kleine panda’s geboren. Zo’n boreling is helemaal niet mooi en lijkt eerder op een grote rat. Ze verbleven hier in de couveuse en kregen de beste zorgen. Dan naar het hoogtepunt zelf, de biotoop van de panda’s, een aantal grote ruimtes in de natuur waar de panda’s per leeftijdsgroep verbleven. We gingen eerst naar de volwassen panda’s. Er waren er twaalf die er lui lagen, aan het eten waren of in de konstruktries aan het kruipen waren. Een panda eet 15 tot 30 kg bamboe per dag. Omdat ze geen goed spijsverteringsstelsel hebben, rusten ze als ze niet eten en dit om energie te besparen. Een panda heeft 6 vingers aan elke poot, om goed de bamboescheuten te kunnen vastnemen. Ze konden er zich ook goed mee vasthouden aan de toestellen waarop ze kropen. We hebben er bijna een uur staan kijken naar deze guitige, schattige wezens, met hun zwarte oren, zwarte vlekken rond de ogen en zwarte poten. Voor de rest zijn ze wit. Dan gingen we naar de jongere panda’s. Deze lagen op en onder elkaar en waren zo aan het spelen. Ook echt schattig. Vervolgens gingen we naar het verblijf van de rode panda’s. Deze beertjes lijken meer op raccoons en zijn veel kleiner dan hun zwart-witte soortgenoten. Toch zijn het ook panda’s. Het was al middag toen we via het museum en het zwarte zwanenmeer het centrum verlieten.

In de namiddag brachten we een bezoek aan het Taoistisch tempelkompleks Qingyang Gong. In tegenstelling tot de Boeddhistische zijn de Taoistische veel soberder, minder pracht en praal en meer met de natuur verbonden. Het was wel de moeite.

‘s Avonds woonden we een show bij (de zoveelste). Het was de Sichuan opera en een opvoering van traditionele kunsten. Naast de muziek waren de volgende opvoeringen zeer mooi en merkwaardig : een schaduwspel met handen op een scherm waarbij allerlei dieren werden afgebeeld en een voorstelling waarbij de akteurs binnen de sekonde van kleding of maskers veranderden. Je gelooft je eigen ogen niet. Dit zou een geheim zijn van dit gezelschap en slechts weinige mensen weten juist hoe het in elkaar zit.

Na de voorstelling reden we nog met Luna door downtown Chengdu. Luna was zeer fier haar thuisstad te kunnen voorstellen. Zeer modern met winkels van alle grote merken en met veel parken. Ik ken geen enkele dergelijke stad in België.

Dinsdag 5 augustus

Ons beste ontbijt ooit in China ; lekkere frenchtoast, broodjes, yoghurt, fruit en goedgeurende koffie.
Om 8u30 vertrokken we naar Emeishan, met zijn vele tempels gewijd aan de Bodhisattva van de universele goedheid. Onderweg stopten we nog in een typisch dorpje om drank, chocolade en koekjes te kopen, want volgens Luna was het eten op de berg minder goed.
We reden op de zuidoost-ring van Chengdu die vol politiecombi’s, legervoertuigen en zwaargewapende soldaten stond. Luna vertelde ons dat het controle- en screeningsposten waren voor de loop met de olympische vlam die vandaag in deze wijk georganiseerd werd. Je werd niet zomaar toegelaten om te supporteren en als toerist kwam je onmogelijk de sterk bewaakte ring door.
Onze trektocht op de Emeishan begon aan de ‘Tiger Monastery’ op 600 meter. Er was bijna geen volk en volgens Luna staan hier normaal tientallen autobussen. Nu stonden wij daar als busje alleen.
Met het noodzakelijke in onze rugzak begonnen we aan de beklimming van de 15 000 trappen tot aan de Golden Summit (3099 meter). Gelukkig zouden we ook een stukje met de bus rijden.
Ook nu was onze slogan ‘pole, pole’, want het was enorm vochtig weer en we zouden toch een vijftal uren moeten stappen. De natuur was prachtig ; een weelderige groene begroeiing en krekels die maar bleven concerten houden. Na de eerste monastery versperde een bijennest ons de weg. Niet zo simpel, maar door kalm te blijven doorstappen lieten ze ons ook met rust. Nu en dan bracht een korte regenbui wat verfrissing. Eerst moesten we 300 meter stijgen en dan weer 200 meter afdalen.
Na een twee uur wandelen, bereikten we de ‘twinbridge’ (700 meter) waar het apengebied begon. Luna keerde al vlug op haar stappen terug, want ze werd direct aangevallen door een nieuwsgierige aap. De apen zijn hier zeer assertief en handig en weten goed de toeristen te beroven van hun maïszakjes.Wanneer je langs loopbruggetjes dieper het bamboewoud inwandelde, kwamen families apen, groot en klein, op je toegelopen. Parkwachters kwamen je dan tegemoet om met hun bamboestokken en katapulten de vreedzame ( !) dieren te verjagen.
Volgens Luna moesten we doorstappen want het was nu 17u30 en nog anderhalf uur stappen en 300 meter stijgen naar het guesthouse en we zouden ons avondmaal missen.
We deden wat ons gevraagd werd (zoals altijd gehoorzaam en op tijd hé Patrick) en we staken een tandje bij. Luna had dit wellicht niet verwacht en al zwetend kwam ze uitgeput als laatste toe aan het Wannian klooster waar ook ons guesthouse was. Het was 18u10 en alle toeristische toegangen waren reeds gesloten. Toen we de tempel binnentraden overviel ons een stilte en alles leek heel sereen. De bergen, die je doorheen het tempelcomplex zag, lagen in de mist en lieten een mystieke indruk na. Sprinkhanen en krekels maakten een scherp geluid vanuit de groene poel. Monniken zagen we niet meer en de wierookstokjes van de vele bedevaarders waren nog aan het nabranden in de grote grijze aspotten.
We werden naar het restaurant geleid, maar alles leek hier al opgeruimd. Buiten begon het te gieten en alles kreeg een grauwe indruk.Een zeer sobere vegetarische maaltijd werd ons geserveerd. De volgende morgen moesten we om 6u30 ontbijten, want het restaurant werd terug gesloten vooraleer de massa bedevaarders toestroomden om 7u30.
Het guesthouse bevond zich naast de gouden koepelvormige tempel waar de Bodhisattva ‘Puxian’op zijn witte olifant was gezeten. Volgens de legende zou hij in de zesde eeuw AD de berg bestegen hebben op een olifant met zes slagtanden. Langs weerszijden van de weg die naar deze tempel leidt, staan dan ook kleine olifanten. Er waren ook veel bloemen, wat alles een mooie indruk gaf.
De luxury rooms waren voor ons gereserveerd. Als je binnenkwam in de kamer had je eerst een ruimte met zetels en televisie, waar we ‘s avonds gekaart hebben. Hierachter waren slaapkamer en douche. Daar de boiler nergens aangezet was, hebben we allemaal een koude douche kunnen nemen, maar ja dat hoort ook bij het monnikenleven ! De vensters waren zeer groot en keken uit op de weelderige begroeide berg. We hadden de indruk in een oerwoud te zitten. Wanneer je onze kamer uitstapte, had je rechts reeds de vertrekken van de monniken waar bruine pijen hingen te drogen.
We hadden een zeer goede nachtrust tot we om vijf uur ‘s morgens gewekt werden door het doffe, maar indringende geluid van de gong van het klooster. De 80 monniken begonnen aan hun gebedsstonde.

Woensdag 6 augustus

Om 6u30 waren enkel Luna en Mike aanwezig voor het sobere ontbijt : melk, nootjes en een wit deegbroodje, een echt monnikenontbijt ! Op 8u30 stonden we met onze rugzakken klaar om in het klooster naar Puxian op zijn witte olifant te gaan kijken. Maar wat een devotie ! Horden pelgrims waren reeds vroeg met de kabelbaan naar boven gekomen. Wij namen deze kabelbaan naar beneden om tot bij de shuttle-bus te geraken. Vanuit de kleine kabelbaan zagen we dat ons guesthouse helemaal op de top van de heuvel gelegen was, bijna volledig verstopt achter de dichte begroeing. De bus slingerde dan met ons gedurende anderhalf uur over een kleine bergwerg, 35 km ver, om een hoogte van 2500 meter te bereiken. Hierna namen we nog een grote kabellift (made in Switzerland) die ons in 3 minuten tot een hoogte van 3000 meter bracht. Dan was het nog even te voet klimmen tot 3099 meter aan de Golden Summit en de Golden Boeddha.

De « Gouden Boeddha » met zijn tien gezichten is nog maar voor het publiek te bezichtigen sinds 2004. We hadden geluk met het weer. Dikke wolken schoven heen en weer over het enorme Boeddha-beeld (49 meter hoog), maar tussendoor kwam hij voor ons zichtbaar met een stukje blauwe lucht als achtergrond.

We zaten hier op 3099 meter praktisch boven de wolken en genoten van het uitzicht. Langs de ene zijde was er een steile afgrond van 1000 meter. Gelukkig stonden er stevige relingen.

Toen we, na wat problemen met de kabelbaan, terug aan het busje waren, begon het heel erg te regenen. Na het middagmaal keerden we terug naar helemaal beneden, 50 km ver. Wij zetten ons vooraan in de bus om geen last te hebben van wagenziekte, want 1900 meter dalen over een slingerende weg voel je wel. En blijkbaar de chinezen ook, want na een halfuur mochten we al kotszakjes en touristil uitdelen. Nadien werden de zakjes door het venster naar buiten gegooid. Dit verklaarde de aanwezigheid van veel plastiekzakjes op de weg.

Rond 16u00 waren we aan ons hotel, mooi, maar weer zeer weinig toeristen door de aardbeving. Niemand in het hotel kon ook maar één woord Engels. Hoe zullen we het de volgende 2 weken in Beijing zonder Luna moeten stellen ?

Na het avondmaal gingen we naar de hotsprings naast het hotel, zalig verpozen in thermaal water van 49 graden tot 22u30. Deze warmwaterbronnen brengen het water vanop een diepte van 3000 meter naar een tiental zwembaden die in trapsgewijze langs een heuvel liggen. Bovenaan bevindt zich het heetste water, onderaan het koudste (toch nog meer dan 30 graden).